Mission Denmark: listy motywacyjne - szał, furia i powyrywane włosy

Witajcie wszyscy studenci, przyszli studenci i nie-studenci!

Niedawno pisałam o liście rzeczy, jakie muszę spełnić aby zakończyć aplikację na studia w Danii. Ostatnio, bo kilka dni temu, podpisałam umowę z firmą pośredniczącą. Jednym z punktów na mojej liście jest, jak mam nadzieję pamiętacie, stworzenie listu motywacyjnego. Wiecie, kilka pozytywnych słów o sobie, doświadczenia i umiejętności, które mogą być uznane na kierunku jaki sobie wybrałam oraz generalnie uzasadnienie: 

DLACZEGO TO AKURAT JA JESTEM IDEALNĄ KANDYDATKĄ NA TEN KIERUNEK. 

Brzmi całkiem łatwo. Brzmi jak jeden wieczór poświęcony na napisanie jednej strony A4 w Wordzie. Brzmi jak nawet przyjemne rozpisanie się o sobie, swoich marzeniach i przeżyciach oczekiwaniach i poniekąd wymaganiach co do kierunku. Cóż, niestety tylko z pozoru jest to takie przyjemne!

Bo przecież nie chodzi tylko o przedstawienie siebie. Trzeba się poważnie zastanowić, co może się spodobać uczelni, na jakie kwestie warto zwrócić uwagę, które swoje zalety wyeksponować, a o czym nie pisać. W jakim stylu utrzymać całą wypowiedź - jeśli luźna, potoczna, to niedobrze, w końcu list jest dokumentem. Z drugiej strony nie chcę wyjść na sztywną i za poważną jak na swoje.. 18 lat.

Kiedy już siadam do pisania i myślę sobie, że gorzej być nie może, nagle dostaję maila od pośrednika. Otwieram go, czytam... i okazuje się, że muszę napisać aż DWA listy motywacyjne - ze względu na to, że aplikuję na kierunki z dwóch różnych uczelni, do każdej muszę wysłać osobny list.

I nagle robi się trudniej. W jednym liście jest łatwiej ująć wszystko, co może się przydać na każdy z wybranych kierunków. Można to sobie jakoś przyjemnie ułożyć, streścić, skupić się na najważniejszych punktach, najmocniejszych zaletach.  Ale kiedy już mamy napisać takie dwa i "podzielić" swoje umiejętności, czy opisywać dwa razy to samo lecz w inny sposób... no przyznam się wam, że gdyby nie whisky, to chyba nigdy nie znalazłabym weny do pisania. :)

Jednego wieczoru usiadłam i napisałam szkic pierwszego listu, tego pozornie łatwiejszego, bo z uwzględnieniem jednego kierunku. Następny wieczór - następny list. I tu już trzeba się pobawić trochę bardziej, musiałam pomieścić więcej treści w mniejszej ilości tekstu (ogranicza mnie limit jednej strony A4) oraz użyć innych słów do opisania tego samego. Musicie wiedzieć, że uczelnie mają fioła na punkcie oryginalności. Jakby znaleźli jakąś skopiowaną część, nie wiem czy by się to im spodobało.

Pisanie takiego listu jest trudne także z innych powodów. Musicie obiektywnie o sobie pomyśleć. Wypisać swoje zalety. Oczywiście można coś tam podkolorować, lecz trzeba uważać by się w tym nie zagalopować, aby nie zmieniło to się w małe upiększające kłamstewka. Nie jest to zbyt opłacalne również z takiego względu, że na "rozmowie kwalifikacyjnej" mogą się pytać o różne aspekty opisane w liście motywacyjnym. A jeśli napiszemy coś, co nie jest prawdą, to bardzo łatwo jest się w tym zaplątać.

Pisałam łącznie w... czterech miejscach. W specjalnym zeszycie nazwanym przeze mnie AKCJA:DANIA, w którym zapisywałam najważniejsze myśli, a generalnie zbieram w nim wszystkie informacje o studiach w Danii; na kartce leżącej pod ręką podczas rozmów telefonicznych z mamą, w notatniku w telefonie oraz w Wordzie, do którego starałam się przepisać to, co udało mi się wcześniej stworzyć. 

Listy dalej pozostają w formie niedopracowanego szkicu. Został mi TYDZIEŃ, aby je ładnie napisać i jeszcze ładniej przetłumaczyć na język angielski. Czasu nie zostało dużo, a biorąc pod uwagę pracę, jaką podjęłam na ferie, korepetycje z matmy, siłownię i związane z tym wszystkim zmęczenie, może mi być ciężko napisać coś zachwycającego. 

No, to już się ROZPISAŁAM O liście, teraz tylko wracam DO PISANIA go!

W poście poprzeplatane zdjęcia moich notatek, możecie zobaczyć, jaki chaos mam w głowie tworząc.

Julia