Mission Denmark: Wielki powrót i wielkie plany

Cześć kochani!

Trochę mnie tu nie było, co? Już zdążyłam zapomnieć jakie to niesamowite uczucie: pisać do kogoś, dla kogoś, tworzyć coś, by inni mogli to docenić i czerpać z tego przyjemność. Wiecie, posty które dodawałam przed tą długą (bo aż prawie 3 - miesięczną) przerwą były takie "od niechcenia". Dodane, bo wypada. Często też robione na siłę. Ale teraz wracam z nową motywacją, z nowym rokiem, piszę do Was spod kocyka, bo jestem chora i mam w końcu czas zebrać myśli (jakby ktoś mówił, że choroby mają tylko złe skutki - pokażcie mu ten akapit, niech wie, że się myli!).

Dzisiaj opowiem Wam o moich tytułowych "wielkich planach". Macie tak czasem, że wymyślicie coś sobie i chcecie to koniecznie osiągnąć? Ciągle myślicie tylko o tej jednej rzeczy, wszyscy wam odradzają, mówią, że to jest zbyt trudne albo niemożliwe, niektórzy chcą pomóc ale w końcu rezygnują bo twierdzą, że to jest rzecz nie do zrobienia, ale Wy uparcie tkwicie w tym przekonaniu, że to się uda, że można, ta myśl zagnieździła się tak głęboko w waszych głowach, że nie dopuścicie, by ktokolwiek zdołał was zatrzymać. A jednak czasem potrzebna jest motywacja. Taki kopniak popychający do przodu.

Ale gdzie znaleźć taką motywację, gdy nawet mama mówi "Julia, przecież ty nigdzie nie jedziesz"?

Odkąd pamiętam, moim największym marzeniem było studiowanie za granicą. Najpierw była to Ameryka albo Anglia, innych krajów nie brałam pod uwagę. Oczywiście wtedy nie byłam świadoma, że Ameryka leży tak daleko, że jest taka duża, i że - co niestety często dla chcących tam studiować jest główną przeciwnością - taka droga. No to została Anglia. Jednak półtorej roku temu, w wakacje, pojechaliśmy z rodziną do Danii i wiecie co? Zakochałam się w tym kraju. Co prawda zwiedziłam tylko Kopenhagę i Odense, oraz Legoland. Jednak te miejsca zrobiły na mnie ogromne wrażenie.

Dania jest niezwykła. Sprawia wrażenie takiej czystości, przejrzystości... Najlepiej Wam to wytłumaczę mówiąc o stolicy - ludzi wszędzie pełno, ale miałam wrażenie, że oni gdzieś "znikają", zlewają się z miastem. Nie chodzi tutaj o anonimowość. Kopenhaga jest tak niesamowita, że nie zwraca się uwagi na tłumy, które po prostu gdzieś giną wśród monumentalnych budynków, tajemniczych uliczek...

W drodze powrotnej do Polski mama zapytała mnie, czy nie chciałabym studiować w Danii, skoro tak mi się spodobała? Wtedy zaczęło się szperanie w internecie i wyszukiwanie najważniejszych informacji. Nakręciłam się na ten kraj, tak, że marzenie zmieniło się ze "studiować za granicą" na "studiować w Danii".

Pierwsza rzecz, która mnie zachęciła do dalszego szukania informacji to wiadomość, że studia w Danii są bezpłatne! Wiele kierunków jest prowadzonych w języku angielskim, jak i znaczna większość Duńczyków mówi w tym języku płynnie. Nie byłoby więc dla mnie tak dużej bariery językowej, chociaż wiem, że nie łatwo jest od razu przestawić się na inny, nawet jeśli dobrze znany język. Kolejne - poziom życia w Danii. Powszechnie wiadomo, że zadowolenie z życia w Skandynawii jest bardzo wysokie. Wysokie zarobki przy małej ilości pracy też brzmią zachęcająco. Co prawda wszystko jest tam o wiele droższe i często ciężko znaleźć pracę, jednak jaką przyjemność mielibyśmy z osiągania celu bez żadnych przeszkód i trudności po drodze?

Na dzisiaj to tyle, więcej napiszę w kolejnych postach, które na pewno powstaną! A na koniec kilka zdjęć z Wakacji'14. :))

Julia